Φεύγει ο Κατσικάρης για Ρεαλ η μένει στην Εθνική;

Υπήρχε και υπάρχει μία περίπτωση ο Φώτης Κατσικάρης να μην συνεχίσει στην Εθνική ομάδα: να συμφωνήσει με κάποιον μεγάλο ευρωπαϊκό σύλλογο όπως η Ρεάλ Μαδρίτης για παράδειγμα. Αυτό το ζήτημα είναι γνωστό από την πρώτη ημέρα της συνεργασίας των δύο πλευρών, γι' αυτό και τυπικά....
αυτή την στιγμή -ή πιο σωστά από τις 15 Σεπτεμβρίου- η Εθνική Ελλάδας δεν έχει προπονητή.

Σύμφωνα με όσα είχαν συζητηθεί στην συμφωνία με τον Έλληνα τεχνικό, περιελήφθη αναφορά πως μετά από το τέλος του Μουντομπάσκετ, το συμβόλαιο τύποις ολοκληρώνεται, προκειμένου ο κόουτς να μπορεί να πάρει πιθανή δουλειά στην Ισπανία.

Ο κίνδυνος από την Μαδρίτη
Οποιαδήποτε άλλη δουλειά κι αν βρει, θα ακολουθηθεί μία ιδιότυπη πεπατημένη όπου το συμβόλαιό του θα λήγει το καλοκαίρι, εκεί θα υπογράφει, τύποις νέο συμβόλαιο με την Εθνική, διότι στην Ισπανία απαγορεύεται ο προπονητής συλλόγου να δουλεύει σε εθνική.

Το... τρικ δεν θα γίνει με ένα μέγεθος όπως η Ρεάλ, με την οποία ο Κατσικάρης πραγματοποίησε επίσημες επαφές στον Ιούνιο. Είναι σαφές πως τόσο η ομοσπονδία όσο και ο κόουτς θέλουν να συνεχίσουν μέχρι το 2016 όπως είναι το πλάνο. Στις διαπραγματεύσεις, ο προπονητής έθεσε ως όρο πως η παρούσα προσπάθεια θα έχει το περιθώριο να αναπτυχθεί  με ορίζοντα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.

Αν, όμως, κτυπήσει για δεύτερη φορά την πόρτα του η Ρεάλ Μαδρίτης (η πρώτη το 2011), τότε η διαδρομή του με την Εθνική θα ολοκληρωθεί στο ένα τουρνουά.

Γεννηθήτω το θέλημα
Ούτως ή άλλως πρέπει να γίνει το πρώτο ταμείο από την παρουσία του στον πάγκο της Εθνικής. Μία παρουσία η οποία δικαίωσε απόλυτα την ομοσπονδία για την επιλογή. Μάλλον, για να μην αρχίσουμε τα... καλά λόγια, ακολουθήθηκε αυτό που ζητούσε ο περισσότερος κόσμος: προσελήφθη ο Έλληνας προπονητής με τη μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη διαδρομή στο εξωτερικό.

Το σημαντικότερο ατού του Κατσικάρη; Έφυγε νωρίς από την Ελλάδα, πρόλαβε να προπονήσει την τελευταία μεγάλη -αγωνιστικά- ΑΕΚ μόνο σε μία σειρά τελικών και ως αποτέλεσμα δεν έχει συνδεθεί με καμία από τις ομάδες της σύγχρονης πόλωσης. Το αποτυχημένο πέρασμα από τον Άρη δεν έφθειρε πολύ το γόητρό του διότι και ο κόσμος του Άρη δεν στάθηκε εχθρικά απέναντί του.

Ο Γιαννάκης στο τέλος ήταν ο προπονητής του Ολυμπιακού, ο  Καζλάουσκας... υπνάουσκας, ο Ζούρος δεν έπειθε λόγω Πανελληνίου, ο Τρινκιέρι δεν γνώριζε την πραγματικότητα. Για όλους υπήρξε μία αρνητική προδιάθεση, ασχέτως με τον αγωνιστικό επίλογο.

Η επιτυχία της παρουσίας του Κατσικάρη αφορούσε στο γεγονός πως ποτέ δεν αμφισβητήθηκε ως επιλογή. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.

Το απέδειξε και το επιβεβαίωσε μέχρι την τελευταία στιγμή. Το ζήτημα για έναν προπονητή σε αυτήν την Εθνική με αυτή την ομοσπονδία των κύκλων και των προσωπικών στρατών, αφορούσε πολύ περισσότερα από το αγωνιστικό. Ο Κατσικάρης κατάφερε να αλλάξει τον τρόπο επιλογής παικτών, κατάφερε να αδειάσει τον πάγκο από... φίλους και συγγενείς.

Το απόλυτο αφεντικό
Επέλεξε τους παίκτες που έκρινε, απέκλεισε όσους δεν πίστευε πως θα βοηθήσουν. Ουδείς τόλμησε να μιλήσει. Ζήτησε συγκεκριμένο τιμ, παρά τη μεγάλη γκρίνια, υλοποιήθηκαν όλες οι απαιτήσεις. Η Εθνική ήταν επιτέλους διαφορετική, διότι πλέον στον πάγκο ο καθένας είχε να κάνει και μία δουλειά ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ, όχι για το... περιβάλλον της ομάδας. Επαγγελματίες, επιτυχημένοι, δούλεψαν ώστε τα πάντα να κυλήσουν ομαλά.

Το δεύτερο μεγάλο επίτευγμα ήταν ότι από το πρώτο παιχνίδι πέρασε η φιλοσοφία του προπονητή. Η ταυτότητά του. Ο Κατσικάρης ήθελε ένα συγκεκριμένο μπάσκετ και αυτό πέρασε στην ομάδα παρά το σημαντικότατο εμπόδιο της απουσίας του Καλάθη από τα περισσότερα φιλικά.

Το τρίτο επίτευγμα είναι ότι μετά από την αποτυχία, όλοι ζήτησαν και ζητούν να μείνει στον πάγκο. Η Εθνική διαθέτει τον ηγέτη της και δεν είναι στο παρκέ. Το δέον θα ήταν να τον είχαμε και στο γήπεδο, αλλά αποτελεί μία εξαιρετική αρχή πως, βασίλισσας επιτρεπούσης, η ομάδα θα διατηρήσει το σημείο αναφοράς της.

Τα λάθη
Λάθη έγιναν διότι  μην ξεχνάει κανείς πως αυτό ήταν το πρώτο τουρνουά με όλες αυτές τις ιδιαιτερότητες για έναν προπονητή με τεράστια εμπειρία μεν, σε συλλογικό επίπεδο δε.

Φάνηκε πως οι έξι χαμένοι αγώνες του Καλάθη επηρέασαν τον παίκτη στα δύσκολα, διότι δεν είχε την ίδια συγκέντρωση. Φάνηκε πως ο Κατσικάρης, έχοντας διαλέξει όλους τους παίκτες βάσει πλάνου, κατάλαβε πως με την Σερβία η πλειοψηφία βρισκόταν σε κακή κατάσταση. Μίλησε για κούραση. Δεν μίλησε για ψυχολογία. Διότι οι Σέρβοι έκαναν έναν εκπληκτικό παιχνίδι και πάλι η διαφορά ξέφυγε όταν τα παρατήσαμε.

Αυτή η Εθνική αγαπήθηκε, όχι γιατί ήταν ο Κατσικάρης, αλλά γιατί έπαιξε ένα μπάσκετ που αρέσει σε όλους. Ένα μπάσκετ που έφερε αποτελέσματα κι έδειξε να ταιριάζει στους παίκτες μας. Ένα μπάσκετ, όμως, που τελικά δεν έφερε την επιτυχία. Wait a minute. Ο Μπιέλιτσα δήλωσε κάτι σημαντικό: "Νικήσαμε την Ελλάδα, διότι εμείς παίξαμε το δικό της μπάσκετ".

Μήπως ο Σέρβος λέει την αλήθεια; Η Εθνική μας δεν έχασε επειδή δεν πλάκωσε στο ξύλο τους αντιπάλους της, δεν πήγε να καταστρέψει το παιχνίδι τους, δεν κράτησε το σκορ στους 50 πόντους, αλλά διότι σε έναν αγώνα δεν υπηρέτησε το στυλ της. Έμεινε στους 72 πόντους, δέχθηκε 90 πόντους. Χάθηκε όλη η ισορροπία ανάμεσα σε άμυνα κι επίθεση.

Σε 40 λεπτά, πήγε στράφι όλη η προσπάθεια  και η αλήθεια είναι πως ενώ η ευθύνη πάντα βαραίνει τον προπονητή, η εικόνα των παικτών που δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε από όσα έπρατταν στα προηγούμενα παιχνίδια, τους τοποθετεί στην πρώτη γραμμή της ευθύνης.

Σοφότερος ο προπονητής
Τώρα; Ο Κατσικάρης έμαθε πολλά που θα του φανούν χρήσιμα. Έκανε καλύτερη αξιολόγηση των παικτών, ξέρει ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό που θέλει να παρουσιάσει και φαντάζει πιθανό στο ερχόμενο Ευρωμπάσκετ να υπάρξουν προσθαφαιρέσεις, όχι μόνο σε θέματα επιστροφών.

Θα πρέπει όμως και η ομοσπονδία να βρει τρόπο να διασφαλίσει την παρουσία του προπονητή μέχρι το 2016

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Συγχαρητήρια σε όποιον αποφάσισε να διοργανώσει το Ευρωμπάσκετ 2015 στα τέσσερα σημεία του ευρωπαϊκού ορίζοντα. Με το καλό, το πρώτο ημίχρονο του τελικού να παιχθεί στην Λιλ, και το δεύτερο στην Μασσαλία να αισθανόμαστε ως Έλληνες κι εντός έδρας.

contra.gr/

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια