Ο κόσμος αρνείται να παραδώσει την ΑΕΚ

Από το Σάββατο βράδυ οι περισσότεροι μιλάνε για τον κόσμο της ΑΕΚ. Παρά το κρύο και την μπόρα, σχεδόν 30 χιλιάδες οπαδοί πήγαν στο ΟΑΚΑ σε μια εποχή που ο κόσμος έχει βαρεθεί – σιχαθεί το γήπεδο.
 Μιλάμε για ανθρώπους πονεμένους, που τους κορόιδεψαν εκατοντάδες φορές τα τελευταία 8 χρόνια και στο τέλος τούς παράτησαν μόνους, αφού τους ζήτησαν το καλοκαίρι....
να ξηλωθούν για χιλιοστή φορά προκειμένου να σώσουν την ομάδα!

Ειδικά την εβδομάδα που μας πέρασε, κάποιοι τους φόρτωσαν στην καμπούρα ακόμη μια κατάσταση ντροπής.

Παρουσίασαν από το πουθενά έναν «άγνωστο επενδυτή», που είχε τη διάθεση να χώσει λεφτά στους παίκτες!

Πέρυσι, παραμονές ενός άλλου ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, είχε πάλι εμφανιστεί ένας παρόμοιος, μα προς τιμήν τους τον έδιωξαν τότε οι ίδιοι οι παίκτες. Μπήκαν μπροστά ο Δέλας κι ο Λυμπερόπουλος, είπαν με το δίκιο τους… «τι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά» και το θέμα κάηκε.

Από τότε φαίνεται ότι τα πράγματα στην ομάδα έγιναν πιο… χαλαρά. Ο νέος ρομαντικός και ανοιχτοχέρης ΑΕΚτζής, που είχε την έμπνευση και τη διάθεση να τα σπρώξει, έσκασε μύτη λίγες μέρες πριν από το ματς με τον ΠΑΟΚ και υποσχέθηκε 300 χιλιάρικα στους έτσι κι αλλιώς απλήρωτους.

Τούτη τη φορά, οι αντιστάσεις και οι αντιδράσεις ήταν διαφορετικές. Παιδάκια, πια, οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές, είδαν μπροστά τους μετρητό και γύρισε το μάτι τους ανάποδα! Ευρώ να “ναι, κι ό,τι να “ναι!

Κανένας δεν ήταν σε θέση να καθίσει και να ασχοληθεί με τον λάκκο της φάβας: ούτε οι πιο παλιοί, όπως ο Κωνσταντόπουλος, ο Αραμπατζής, ο Ρίκκα, ο Γκερέιρο, ούτε ο ίδιος ο Λίνεν. Κανένας δεν μπήκε δηλαδή στον κόπο να αναρωτηθεί ποιος τα δίνει, γιατί και ποιον ακριβώς σκοπό θέλει να πετύχει.

Βουρ στον πατσά! Ολοι.

Αλλωστε, εδώ, φρόντισε και βγήκε ο ίδιος ο πρόεδρος Δημητρέλος σαν μπροστινός. Ο οποίος, στις ενστάσεις άλλων από το Δ.Σ., και βασικά του Ηλιόπουλου, ο οποίος τελικά μπλόκαρε τη διαδικασία, άρχισε να ρωτάει με αφέλεια παιδιού εφτά χρονών: «Μα καλά, μας βάζουν λεφτά κι εσύ ρωτάς ποιος τα δίνει»;

Κατά την άποψη του προέδρου της ΑΕΚ, αυτός που δανείζει (σε μια εποχή που οι περισσότεροι κυνηγάνε το κέρμα με το τουφέκι) και μάλιστα χωρίς τόκο, μόνο και μόνο για… το μεγαλείο της ΑΕΚ ή για… την ψυχή της μάνας του, θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε: ακόμη κι ο Μαρινάκης ή ο Σαββίδης, ας πούμε.. Κανένα πρόβλημα!

Καθόλου περίεργο, επίσης, να προβλέπονταν και μερικά κρυφά ανταλλάγματα. Οπως να πάρει το καλοκαίρι η ομάδα του ανθρώπου που δανείζει ακόμη έναν παίκτη, όπως έγινε με τον Τζιμπούρ ή με τον Μανωλά. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά θα ήταν.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως ο μοναδικός όρος που έβαλε αυτός ο ευεργέτης-φάντασμα ήταν να παραμείνει ο Δημητρέλος πρόεδρος τώρα που έσφιξαν τα γάλατα και η ΠΑΕ πάει φουλ για διοίκηση Πρωτοδικείου.

Δεν ξέρω, αλλά στη δική μου γλώσσα όλο αυτό λέγεται κατάντημα. Ενα κατάντημα που το ζουν οι οπαδοί (εκτός από τους οργανωμένους, που κατά κάποιο τρόπο διοικούν…) αλλά παρ” όλα αυτά τρέχουν και στηρίζουν στη βροχή, σε μια προσπάθεια να σταματήσουν τον κατήφορο της ομάδας τους προς το… δεν πάει άλλο.

Ουσιαστικά, με τη στάση τους αρνούνται να παραδώσουν την ομάδα τους σε όλους αυτούς που κάνουν κουμάντο πάνω στο μισοπεθαμένο κορμί της. Κι αυτό είναι το μοναδικό, ίσως, αισιόδοξο…