Χύτρα σε γέννησε αρχαία Μακεδόνισσα

-Βρε αλήτη, βρε ανεπρόκοπε, βρε κάθαρμα της κοινωνίας, βάλθηκες να με καταστρέψεις; Τη χύτρα βρε; Άπλωσες χέρι και στη χύτρα που μαγειρεύω ένα φαγάκι να ντερλικώσεις αχαΐρευτε; Πού είναι η παντόφλα μου μωρέ, θα σε λειώσω!

-Κάτσε ρε μάνα, πώς κάνεις έτσι για μια κωλοχύτρα; Θα σου πάρω άλλη!

- Εσύ θα μου πάρεις άλλη βρε; Εσύ που....
σου λείπει ένα ευρώ για να έχεις ένα ευρώ; Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που έμπλεξες με το Μήτσο και σ΄ έκανε σαν τα μούτρα του. Όλη μέρα αραλίκι στα κωλοχανεία σας με τις γκόμενες, για να το παίζετε επαναστάτες. Ου, να χαθείς κάθαρμα, θα σου σπάσω τα παΐδια βρε!

Αυτός είναι ο διάλογος που είχε σήμερα το πρωί ο τύπος που έβαλε στο MALL τη χύτρα ταχύτητας με τη βόμβα μέσα.
Μαλλιά κουβάρια με τη μάνα του, που του πέταξε την παντόφλα αλλά έσκυψε αυτός και κατέβηκε το τζάμι της κουζίνας.
Ήθελε να μαγειρέψει στα γρήγορα η γυναίκα μια φακή πριν φύγει για τη δουλειά, άνοιξε το ντουλάπι, είδε ότι λείπει η χύτρα, άκουσε ειδήσεις και κατάλαβε: ο γιος της πάλι έκανε επανάσταση με αλλουνού τις κατσαρόλες.

Πού να το φανταστεί; Γκαζάκια κλείδωνε, οινοπνεύματα κλείδωνε, ξυπνητήρια κλείδωνε, φουρκέτες κλείδωνε, πατσαβούρες και στουπιά κλείδωνε, αλλά για τη χύτρα δεν το φαντάστηκε.

-Και πάει στο διάλο ρε αλήτη, θες να βάλεις μπόμπα. Γιατί δεν έπαιρνες την κατσαρόλα την παλιά που δεν έχει χερούλι; Δεν σου έκανε η κατσαρόλα, πάρε το μεγάλο τάπερ που δεν κλείνει καλά το καπάκι του. Δεν σου κάνει κι αυτό; Πάρε το κουτί που βάζουμε τα σποράκια της καρδερίνας. Αλλά τη χύτρα; Το ξέρεις ότι ακόμα την πληρώνω στον Κωτσόβολο;

-Ε, να βάλω μηχανισμό και στον Κωτσόβολο.

-Βρε άιντε να χαθείς από δω ρεμάλι, που θα τινάξεις όλη την Αθήνα στον αέρα με τις κατσαρόλες μου! Κάθαρμα!

Τι νομίζετε; Δεν είναι άνθρωποι οι τρομοκράτες;
Δεν έχουν μάνα που σηκώνει παντόφλα; Δεν έχουν χρέη στον Κωτσόβολο; Δεν έχουν καρδερίνα;

Όλα σαν εμάς τα έχουν, απλώς εμείς τις βόμβες τις βάζουμε στο κεφάλι μας.
Τις βάζουμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Στους συντρόφους μας, στα παιδιά μας.

Μόνο μια διαφορά υπάρχει στους δυο αυτούς τρόπους: οι δικές μας βόμβες αργούν να σκάσουν και όταν γίνεται, το πρώτο θύμα είμαστε εμείς.
Και αυτό κατά κάποιο τρόπο περιέχει μια δόση ηρωισμού.

Σε αντίθεση με την άλλη μέθοδο που την πληρώνουν αποκλειστικά οι άλλοι, ακόμα και η...χύτρα που σε γέννησε.


ΥΓ.
Περίμενα να ακούσω τον Σκουρλέτη να πει ότι κι αυτός βάζει βόμβες στη χύτρα του, όπως κάθε σπίτι άλλωστε, αλλά πιθανότατα κάπου μπερδεύτηκε κι έκανε μόκο.
                                                                                              Έλια Ζερβού