Επικίνδυνοι πειραματισμοί σχετικά με την ελληνική ιθαγένεια

του Προκόπη Παυλόπουλου

Σιγά-σιγά –και ενόψει της αναμενόμενης απόφασης της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας ως προς την συνταγματικότητά του- αποκαλύπτεται ότι ο ν.3838/2010 (ο επιλεγόμενος και «νόμος Ραγκούση»), σχετικά με την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, ήταν ουσιαστικά προϊόν επίδειξης, εκ μέρους των κάθε είδους εμπνευστών του, ανιστόρητου ψευδοπροοδευτισμού και, συνακόλουθα, πολιτικής και εθνικής ανευθυνότητας.  Τη διαπίστωσή μου αυτή αιτιολογούν, ενδεικτικώς, οι εξής δύο παρατηρήσεις:

1.    Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, με τα τεράστια προβλήματα που έχει δημιουργήσει η παράνομη μετανάστευση, ο ν.3838/2010 έσπευσε να εισαγάγει ως προς την πολιτογράφηση πτυχές του παρωχημένου νομικού «δόγματος» του jus soli. Ήτοι διατάξεις, με τις οποίες η ελληνική ιθαγένεια μπορεί ν’ αποκτάται ακόμη και λόγω απλής και συμπτωματικής γέννησης κάποιου αλλοδαπού στη Χώρα μας, πέρα και έξω όχι μόνον από οιονδήποτε δεσμό αίματος (jus sanguinis). Αλλά έστω και από έναν, καταλλήλως και θεσμικώς αποδεδειγμένο, συνειδητό ψυχικό δεσμό (animus) με το Λαό μας και το Έθνος μας.  Θυμίζω ότι τα δύο τελευταία αυτά κριτήρια αποτελούσαν τη βάση του συστήματος απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας κατά τον προηγουμένως ισχύοντα κώδικα (ν.3284/2004).

2.    Για όσους θεωρούν ότι ο χαρακτηρισμός «ανιστόρητος ψευδοπροοδευτισμός» είναι εν προκειμένω υπερβολικός ή και άδικος, παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα της αιτιολογικής έκθεσης του ν.3878/2010, από το οποίο συνάγεται η πλήρης σύγχυση των εμπνευστών του ως άνω νόμου ως προς το τι σημαίνει Έλληνας και Ελληνισμός: «Η Μικρασιατική καταστροφή δεν ήταν μόνο ξεριζωμός του ελληνισμού από ακμαία κέντρα του με βάθος ζωής τριών χιλιετηρίδων.  Ήταν και μια ισχυρή δοκιμασία της θαυμαστής ικανότητας της νεοελληνικής κοινωνίας να ενσωματώνει γρήγορα και δημιουργικά πληθυσμούς με διαφορετικές κουλτούρες και τρόπο ζωής»!

Φοβούμαι ότι κάπου εδώ και κάπως έτσι από τη μια πλευρά η ιστορία παραδίδεται «αμαχητί» στην φτηνή πολιτική σκοπιμότητα των υπουργών και των συμβούλων τους.  Και, από την άλλη, οι περί ιθαγενείας «θεωρίες» του κ. Γ. Ραγκούση συναντούν τις περί «συνωστισμού» απόψεις της κας Μ. Ρεπούση…

(στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της Κυριακής 18/11/2012)