Γιατί απέτυχε η “δαιμονοποίηση” του Σαμαρά

Επί 18 ολόκληρους μήνες μία ετερόκλητη παρέα συμφερόντων,  ένα απεχθές συνοθύλευμα μικροκομματικών επιδιώξεων και προσωπικών στρατηγικών επιβίωσης, προσπαθούσε να καταστήσει τον Σαμαρά «μαύρο πρόβατο της Ευρώπης».

Δεν τους έφτανε η κακοδαιμονία στην οποία είχαν οδηγήσει τη χώρα, οι ίδιοι κύκλοι που βύθισαν την ελληνική οικονομία στο χάος, μαζί με τους μεταπράττες-εντολοδόχους του μνημονίου, επιχειρούσαν....
να εξοντώσουν πολιτικά, το μόνο πρόσωπο που έβλεπαν ως αυξανόμενη απειλή. Όχι μόνο στη καρέκλα του πρωθυπουργού αλλά και  στην έδρα του δικαστή που θα τους ζητήσει λογαριασμό, για όσα δεινά συσσώρευσαν στην πατρίδα.

Η πρόσφατη νίκη τακτικής του Αντώνη Σαμαρά με την επιστολή  “copy paste” , προς το Ευρωπαϊκό Λαικό Κόμμα και τους δανειστές, σηματοδότησε το τέλος αυτής της εκστρατείας διαβολής και ψεμάτων. Και ταυτόχρονα την αφετηρία δικαίωσης του Σαμαρά στους κοινοτικούς κύκλους που τον αντιμετωπίζουν πλέον, όχι σαν ένα στείρο αρνητή της συνταγής του μνημονίου, αλλά σαν…μικρό προφήτη του ευρωζωνικού υφεσιακού αδιεξόδου.

Ακόμη και στην θεωρητική μόνο περίπτωση που υπάρξει η οποιαδήποτε εμπλοκή στο Γιουρογκρουπ της Τρίτης, ο Σαμαράς θα έχει εξαντλήσει κάθε όριο καλοπιστίας. Αντίθετα οι Γερμανοί που εμφανίζονται εκτεθειμένοι με τα διαδοχικά και αχρείαστα τελεσίγραφα, σέρνονται στο να αποδεχθούν μία μονομερή δήλωση προθέσεων, που ανοίγει παράθυρα και ασφαλώς δεν ικανοποιεί τις αρχικές τους μαξιμαλιστικές απαιτήσεις.

Όμως υπάρχει και κάτι αδιαμφισβήτητο. Στο διάστημα των διαπραγματεύσεων των τελευταίων ημερών, ο αρχηγός της ΝΔ,  κατέστη ντε φάκτο συνομιλητής των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, αλλά και της γερμανικής Καγκελαρίας. Οι παρεξηγήσεις αρχίζουν να λύνονται, όπως επίσης και τα στόματα των ξένων. Σιγά-σιγά αποκαλύπτονται όλα τα ψεύδη και οι συκοφαντίες που είχαν μεταφερθεί από «αρμόδια» ελληνικά χείλη εις βάρος του κ. Σαμαρά.

Η αρχική φάση της εκστρατείας λάσπης είναι γνωστή. Οι κ. Παπανδρέου και Παπακωσταντίνου, απέδιδαν διαρκώς στις κατ΄ιδίαν συνομιλίες τους με τους εκπροσώπους των δανειστών, την αδυναμία τους να εφαρμόσουν το μνημόνιο  στην αντιπολιτευτική…υπονόμευση του κυβερνητικού έργου από τον Αντώνη Σαμαρά. Για τις διαδοχικές αστοχίες στο έλλειμμα και τον προϋπολογισμό, έφταιγε πάντα…ο Σαμαράς. Ο ίδιος Σαμαράς που απέφυγε να βγάλει τον κόσμο στους δρόμους και ψήφισε σχεδόν τα μισά νομοσχέδια απ΄όσα έφεραν στη βουλή!…

Αυτό μπορεί να ακούγεται σε εμάς για ανέκδοτο, αλλά στα αυτιά των ξένων κομισάριων που έπρεπε επίσης να αναζητήσουν άλλοθι για την δική τους «μυωπία», ηχούσε σαν μία αρκετά πειστική δικαιολογία.

Η δεύτερη και τελική φάση της διαβολής προέκυψε όταν οι αυτοσχεδιασμοί Παπανδρέου με το δημοψήφισμα, οδήγησαν τους Ευρωπαίους στο οριστικό συμπέρασμα ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός εμφανίζει συμπτώματα ιδιοσυγκρασιακής ανισορροπίας. Σε αυτή την τόσο κρίσιμη για την χώρα συγκυρία, κι ενώ φαινόταν η ταχύτατη έλευση στην εξουσία του κ. Σαμαρά, κάποιοι επιχείρησαν να ταυτίσουν το «σύνδρομο αστάθειας» του Γιώργου με ανάλογο σύνδρομο «ακραίου λαϊκισμού και εθνικιστικών τάσεων» του Α. Σαμαρά.

Προς στιγμήν οι Γερμανοί και περισσότερο καχύποπτοι από τους δανειστές φάνηκαν να πείθονται. Μέχρι που έφτασε η υπόθεση στις επιστολές Σαμαρά.

Δυστυχώς οι υπονομευτές του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εν τέλει της ίδιας της χώρας, δεν είναι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι που φαντάζεστε. Υπήρξαν και άλλοι που ορμώμενοι από προσωπική εμπάθεια, επιχειρήσαν να εμφανίσουν τον Σαμαρά ως «ακατάλληλο» να ηγηθεί του τόπου. Είναι οι ίδιοι που βάσιζαν την δική τους «καταλληλότητα» στις εκλεκτικές συγγένειες και τους δεσμούς με τον Χριστοφοράκο και το «μακρύ χέρι» του γερμανικών επιχειρηματικών ομίλων στην Ελλάδα…

Του Γιώργου Χαρβαλιά

(δημοσιεύεται στον “Τύπο της Κυριακής”)