Ημέρες οργής και κατάντιας


Το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης, την ώρα που οι τρεις εταίροι της κυβερνητικής κοινοπραξίας, ενώπιον του εξουθενωμένου Προέδρου της Δημοκρατίας, επέλεγαν, υποτίθεται, το νέο πρωθυπουργό, στην αίθουσα συνεδρίων της ΕΣΗΕΑ παρουσιαζόταν το βιβλίο της δημοσιογράφου Νίτσας Λουλέ «Επεα πτερόεντα» (130 ώρες με συνεντεύξεις στην κρατική ραδιοφωνία, όπου η Λουλέ παρέχει πρότυπα ελεύθερου και δημοκρατικού διαλόγου, διδάσκοντας πρωτίστως τους νεότερους....
συναδέλφους της ότι η εμπάθεια και ο φανατισμός, απότοκα συχνά του κομματισμού, θα 'πρεπε να είναι ξένα προς τη δημοσιογραφία).


Σε μια στιγμή, ο συντονιστής Παύλος Τσίμας διέκοψε τη ροή των ομιλιών για να ανακοινώσει χαριτολογών: «Και το όνομα αυτού Λουκάς Παπαδήμος!». Δίπλα του, η επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. Μαριέττα Γιαννάκου, εκ των τριών ομιλητριών (η Λούκα Κατσέλη και η Λιάνα Κανέλλη συμπλήρωναν το πάνελ), παρενέβη, με εύγλωττο υπομειδίαμα:


«Στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες το ήξεραν από το Σαββατοκύριακο. Εδώ το μαθαίνουμε τώρα, μετά από πέντε μέρες».


Πέντε μερόνυχτα που κορύφωσαν ένα πολυήμερο σίριαλ αθλιοτήτων στην πολιτική σκηνή: Επίσημα χαλκεία να παραπληροφορούν συστηματικά αλαφιασμένους δημοσιογράφους και μια άναυδη αρχικά και οργισμένη στη συνέχεια κοινωνία· ο πρωθυπουργός της χώρας να λοιδορείται απροκάλυπτα από τους Ευρωπαίους ομολόγους του, αλλά να χειροκροτείται από όρθιους τους βουλευτές του και να τους ευχαριστεί αμερικανοπρεπώς, με τη δεξιά παλάμη στην καρδιά· ο αρχηγός της Ν.Δ., σαν να τον άγγιξε μαγικό ραβδάκι, να ανατρέπει ξαφνικά την αντιμνημονιακή πολιτική του· η Βουλή να ευτελίζεται· και ο πολιτικός κόσμος, με εμφανή καμώματα και σκοτεινά παζάρια, να αυτογελοιοποιείται και να καταστρατηγεί, μέχρι εκτροπής, το Σύνταγμα...


Τέτοια παρακμιακή αποσάθρωση, θεσμική παραλυσία, οικονομική ασφυξία και διάχυτη μαυρίλα, που έφτασε στο σημείο να πει ο υπεραιωνόβιος (ζωή να 'χει, κλείνει σε λίγες μέρες τα 105, επιμένοντας να οραματίζεται «το σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο για τη λύτρωση του κόσμου»...) σοφός δάσκαλος Εμμ. Κριαράς:


«Θα ήθελα να είχα πεθάνει για να μην είμαι αναγκασμένος να βιώνω αυτές τις καταστάσεις στον τόπο μου...».


Με πίκρα και οργή μίλησε την Πέμπτη και ο Κωστής Στεφανόπουλος, με την υποδειγματική θητεία στο ύπατο κρατικό αξίωμα:


«Εχουν γελοιοποιηθεί οι πάντες και τα πάντα. (...). Ποτέ η Ελλάδα δεν είχε φτάσει σε αυτό το κατάντημα...».


Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πάντως, δεν ήταν φειδωλός στα εγκώμια για το νέο πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο.


«Αποτελεί -είπε- εξαιρετική επιλογή. (...). Ελπίζω μόνο να μην επιβάλει νέους φόρους, γιατί δεν τους αντέχει ο λαός».


Με αισθήματα ανακούφισης, αν όχι ευφορίας, δέχτηκε και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών (περί το 80%, κατά τις πρώτες δημοσκοπήσεις στον κυριακάτικο Τύπο) τον «μειλίχιο τεχνοκράτη» και αρεστό στην Ευρώπη ως πρωθυπουργό της τρικομματικής κυβέρνησης, παρά τις (βάσιμες) αιτιάσεις της Αριστεράς ότι ως εκπρόσωπος του τραπεζικού κεφαλαίου, που μετέχει διεθνώς σε θεσμικά και εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων, έχει αποστολή να συνεχίσει τη στυγνή νεοφιλελεύθερη πολιτική μονόπλευρης λιτότητας που έχει γονατίσει το λαό.


Καταμαρτυρείται ήδη στον Λουκά Παπαδήμο ότι, και με δική του ευθύνη, οι αθλιότητες συνεχίστηκαν στην πολιτική σκηνή, με δύο κραυγαλέα στοιχεία στη σύνθεση της μεταβατικής κυβέρνησης:


1. Τον εξωφρενικό αριθμό των υπουργών σε μια χώρα άγριας λιτότητας, με 1,5 εκατομμύριο ανέργους και υποαπασχολούμενους. Εφτασαν αισίως τους 49 (!) όταν η επίσης χειμαζόμενη Πορτογαλία έχει μόλις 11 υπουργούς και η ευημερούσα Δανία 22, οι περισσότεροι από τους οποίους πηγαίνουν στα γραφεία τους και στο Κοινοβούλο χωρίς «φουσκωτούς» και με... ποδήλατο και όχι με «Λέξους» και «Μερσεντές». Και


2. Τέσσερις, σχεδόν, δεκαετίες μετά τη δικτατορία, την επάνοδο στην εξουσία (έστω με συγκυβέρνηση) της Ακροδεξιάς, χωρίς καν να ερωτηθεί ο λαός και χωρίς να το θέλει κανένας θεός...


Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια