Αυτή είναι η μόνη αλήθεια...


Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ


«Σαν Γερμανός που ζω εδώ, ελπίζω η Ευρώπη να βρει τρόπους να μείνετε μαζί μας στην ευρωζώνη. Ο λαός σας το αξίζει, όχι οι κυβερνήσεις σας!»... Διαβάζω τα λόγια στο χαρτί. Μια «έγγραφη διαβεβαίωση» σαν εκείνες από τις οποίες, υποτίθεται, ότι εξαρτάται αυτές τις ώρες η εθνική μας υπόσταση. Η επιβίωσή μας!
Συνεχίζω την ανάγνωση της επιστολής χαμογελώντας. Θυμάμαι το περιστατικό....
από το οποίο ξεκίνησαν όλα. Ενα συμβάν «καθημερινό», Κυριακή μεσημέρι Σεπτεμβρίου στα λαβυρινθώδη στενά κάτω από την Ακρόπολη. Ενα ζευγάρι τουριστών να περπατά, η κυρία να γλιστρά, να χλομιάζει από τον πόνο και εγώ να προσπαθώ από το τηλέφωνο να ειδοποιήσω ασθενοφόρο. Ο συνοδός της να με κοιτά αινιγματικά για το αν θα γίνει το θαύμα να φτάσει βοήθεια «μέσα στις τόσες δυσκολίες που ζει η χώρα σας», αλλά και για το πόσα τηλέφωνα θα αντέξω να κάνω μέχρι τότε. Οι τραυματιοφορείς να φτάνουν τελικά χαμογελαστοί έπειτα από πολλά, το ζευγάρι να μας χαιρετά ευχαριστώντας και ο υπογράφων να εκπονεί κείμενο στην ίδια αυτή στήλη («Περιμένοντας το ασθενοφόρο...», 15/09/11) σχολιάζοντας, «δημοσιογραφική αδεία», τα όσα ειπώθηκαν για την πολιτική κατάσταση πάνω από ένα... κάταγμα.


Πολλά ολισθήματα συνέβησαν έκτοτε και το περιστατικό του Σεπτέμβρη κόντευε να ξεχαστεί, μέχρι που έφτασε η επιστολή. Επιστολή αληθινή, σε χαρτί με φάκελο και γραμματόσημο, σαν τον παλιό καιρό, έξω από τον ορυμαγδό της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Ξεχωρίζω ανάμεσα στα γραφόμενα του Κλάους, Γερμανού που ζει στη μακρινή Χιλή: «...Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια και να συνεχίσεις τη βόλτα μαζί με τη συντροφιά σου... Βοήθησες δύο τουρίστες, αγνώστους σε σένα, και περίμενες μέχρι το ασθενοφόρο να μας πάρει στο νοσοκομείο... Εκεί μια ομάδα γιατρών μάς βοήθησε, εξέτασε το σπασμένο πόδι της συντρόφου μου και της φόρεσαν νάρθηκα γύψου χωρίς να πληρώσουμε απολύτως τίποτε για τις υπηρεσίες αυτές - περιλαμβανομένων δύο ακτινογραφιών. Μας βοήθησαν επίσης για το αεροπορικό ταξίδι της επιστροφής, διότι χρειαζόμαστε ένα ειδικό πιστοποιητικό. Ολοι οι γιατροί μιλούσαν αγγλικά».


«Συμπέρασμα: Οι Ελληνες είναι φιλικοί, εξυπηρετικοί και καλά οργανωμένοι. Σαν Γερμανός που ζω εδώ, ελπίζω η Ευρώπη να βρει τρόπους να μείνετε μαζί μας στην ευρωζώνη. Ο λαός σας το αξίζει, όχι οι κυβερνήσεις σας!»... Είναι προφανές ότι ο Κλάους δεν εργάζεται σε κάποιον οίκο αξιολόγησης από εκείνους που κρίνουν τις τύχες μας. Φαινομενικά, είναι ένας από τα εκατομμύρια των επισκεπτών που περνούν από τη χώρα μας, ακολουθούν τις διαδρομές που επιτρέπει ένα συμπιεσμένο πρόγραμμα, τρώνε σε αδιάφορα «τουριστικά» εστιατόρια, πληρώνουν «τουριστικές τιμές» και αποχωρούν. Καταστάσεις στερεότυπες, με θύματα και θύτες, «γοργόνες και μάγκες», «ξύπνιους» και κοιμώμενους.


Φαίνεται όμως ότι αρκεί ένα επώδυνο γλίστρημα για να βγουν στην επιφάνεια οι κρυφές... αξιολογήσεις. Να αποκαλυφθεί πόσο ευάλωτοι είμαστε μέσα στη σιγουριά μας, πόσο ισχυρές είναι οι αλληλοεξαρτήσεις και πόσο μετρά η αλληλεγγύη. Στην Ευρώπη των τραυματισμένων λαών, των ιεροκηρύκων της πολιτικής ορθότητας και των ανίκητων τοκογλύφων...

arihadj@enet.gr

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια