Προετοιμάζουν το έδαφος για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη;

Πριν μερικές ημέρες, με βαριά καρδιά, γράφαμε ότι κάποιοι ετοιμάζουν την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Κάποιοι αναζητούν τις φόρμουλες εκείνες ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα νομικής φύσεως ή να μην πληγεί το νόμισμα.

Δυστυχώς, επιβεβαιώνονται όλες οι προβλέψεις ότι η Ελλάδα είναι ένα βήμα έξω από την Ευρώπη. Και δεν πρόκειται για απλές
πιέσεις των δανειστών μας να δεχθούμε τα μέτρα που μας επιβάλλουν. Αυτό είναι ένα μόνο μέρος του σχεδίου τους. Βλέπουν, όμως, ότι η ελληνική οικονομία δε σώζεται με τίποτε, βλέπουν ότι η κυβέρνηση κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και μελετούν πλέον πώς θα είναι η Ευρώπη χωρίς μια χώρα μέλος.

Ολο το διακύβευμα των επόμενων μηνών, όλες οι συζητήσεις στις συνόδους κορυφής και τα άλλα συμβούλια δε θα έχουν ως θέμα τη διάσωση της Ελλάδας αλλά το πώς θα «ξεκουμπιστεί» χωρίς να χυθεί αίμα. Αυτό κοιτάνε τώρα όλες οι χώρες και δεν είναι καθόλου τυχαία η κλιμάκωση των επιθέσεων με πρώτο βιολί τον Σόιμπλε.

Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι περιφερειακές χώρες όπως η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φιλανδία οι δορυφόροι της Γερμανίας δηλαδή βγαίνουν καθημερινά και μιλούν για πιθανότητα εξόδου μιας χώρους από την ευρωζώνη έστω και… εθελοντικά.

Φαίνεται ότι η Γερμανία ετοιμάζει τις λεπτομέρειες του σχεδίου κατά της Ελλάδας και ρίχνει τις προειδοποιητικές βολές.

Το σχέδιο, λένε οι πληροφορίες, θα είναι η δημιουργία μιας νέας Συνθήκης για την Ευρώπη που θα προβλέπει έξοδο χώρας από την ευρωζώνη, δυνατότητα που τώρα δεν υπάρχει.

Θα μπορούσε επίσης να αλλάξουν οι όροι για την ισοτιμία με την οποία έχει κλειδώσει ένα νόμισμα. Δηλαδή, να «ξεκλειδώσει» για την Ελλάδα η ισοτιμία των 340,75 δραχμών για κάθε ευρώ, να γίνει υποτίμηση και π.χ. να πάει η ισοτιμία στις 500 δραχμές. Έτσι, θα γίνουμε όλοι φτωχότεροι μέσω της υποτίμησης και δε θα κινδυνεύσει το ευρώ να κλυδωνιστεί. Μόλις δε φτιάξουμε τα δημοσιονομικά μας ίσως μας κάνουν τη χάρη να μας ξαναβάλουν στο κοινό νόμισμα.

Ολες οι ειδήσεις και τα στοιχεία που βγαίνουν καθημερινά επιβεβαιώνουν το χάος και ότι το καράβι βούλιαξε. Απλά περιμένουμε την ανακοίνωση της ώρας θανάτου.

Με την ύφεση να είναι στο 7,3,%, την ανεργία να είναι στο 16% και να έχει προοπτική το 20%, το έλλειμμα να είναι κοντά στο 9%, τα έσοδα να μην αυξάνονται, την οικοδομή να έχει καταρρεύσει και να είναι μειωμένη κοντά στο 50% που θα πάει μια χώρα. Αλλωστε επιδεινώνεται και η πραγματική οικονομία. Τα στοιχεία ότι 1 στις 4 εμπορικές επιχειρήσεις έχει κλείσει και ότι τη διετία 2010-2012 θα βάλουν λουκέτο 122 χιλ. καταστήματα είναι ενδεικτικά της κατάστασης.

Δε μπορούμε να καταλάβουμε με πιο μαγικό τρόπο αυτή η κυβέρνηση θα μπορέσει να κάνει… παρέλαση στην ΔΕΘ όπως λένε για τους προπονητές του ποδοσφαίρου. Οταν τίποτε δεν πάει καλά πώς ο καπετάνιος μένει στο τιμόνι και δεν παραιτείται;

Αλλά διαβάστε τι γράφουν μεταξύ άλλων, σε άρθρο τους στους Financial Times  οι Mark Rutte  και Jan Kees de Jager, πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας αντίστοιχα:

… Σε αυτή τη φάση, μπορούν να επιβληθούν κυρώσεις σε κράτη μέλη, όπως είναι οι μειωμένες πληρωμές από το  ευρωπαϊκό ταμείο συνοχής, ή να τους επιβληθεί μεγαλύτερη χρηματική συνεισφορά στον προϋπολογισμό της ΕΕ…. Μπορεί να ανακληθεί και το δικαίωμα ψήφου της χώρας μέλους που δεν πειθαρχεί.

Τα κράτη που δεν θέλουν να υποβληθούν σε αυτό το καθεστώς, μπορούν να επιλέξουν να βγουν από την ευρωζώνη. Όποιος θέλει να είναι μέλος της, οφείλει να συμμορφώνεται με τις συμφωνίες, και δεν μπορεί να αγνοεί συστηματικά τους κανόνες της. Στο μέλλον, η τελευταία κύρωση θα πρέπει να είναι αυτή της αποπομπής κάποιου από την ευρωζώνη.

Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να τροποποιηθεί το αρχικό καταστατικό, και άρα μιλάμε για κάτι το μακροπρόθεσμο. Δεν είναι κάτι που μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα. Για αυτό προτείνουμε άλλα μέτρα, σχεδιασμένα έτσι ώστε να αποφευχθεί η τελική τιμωρία, που θα ήταν η αποπομπή.

Για να ανακεφαλαιώσουμε: Η συμφωνία είναι συμφωνία. Από δω και πέρα θα πρέπει να αποτρέπουμε το φαινόμενο κάποια κράτη να παραβιάζουν τους όρους χωρίς τιμωρία, και να αφήνουμε τα υπόλοιπα κράτη που τηρούν τους όρους της συμφωνίας, να πληρώνουν τον λογαριασμό… Η ευρωζώνη θα πρέπει να εισάγει μηχανισμούς που θα διασφαλίζουν τη συμμόρφωση στη συμφωνία, ως μια αυτόματη αντίδραση, και όχι ως μια πολιτική επιλογή.

Αν θέλουμε ένα σταθερό ευρώ και μια πλούσια Ευρώπη στο μέλλον, θα πρέπει να βρούμε το κουράγιο να βάλουμε γερά θεμέλια στο αρχικό οικοδόμημα…

πηγή